Een hypo oplossen – dextro, drop, fruit of iets anders?

Dat hypo’s irritant zijn weten we allemaal. De trillende handen, concentratieverlies, het idee dat je de controle kwijt bent, zweten. Iedereen probeert op een andere manier zo snel mogelijk van z’n hypo af te komen. Maar wat is nou handig?

Dat ligt denk ik aan jezelf. Ik kan geen druivensuiker meer ruiken zonder dat ik al begin te walgen dus dat eet ik alleen als de nood heel hoog is: als ik me echt heel slecht voel en wil dat m’n hypo zo snel mogelijk weg gaat, bijvoorbeeld in de auto. Druivensuiker bevat namelijk maar één ding: suiker. Er zitten dus geen andere stoffen bij (zoals vezels en vet) die de opname van suikers kunnen vertragen. En als ik in de auto zit (of op de fiets, of tijdens het sporten), wil ik die vertraging niet. Druivensuiker, of ranja, werkt dan voor mij het beste.

Maar als de nood minder hoog is dan grijp ik liever naar iets anders. Iets gezonds, als het even kan. Als ik thuis op de bank zit, of achter m’n bureau op m’n werk, probeer ik hypo’s op te lossen met (gedroogd) fruit. Omdat er ook nog wat voedingsstoffen in zitten, omdat het lekkerder is en omdat ik niet het idee heb dat ik puur suiker naar binnen zit te werken. Op m’n werk heb ik meestal wel een appel bij, en thuis hebben we bijna altijd wel gedroogd fruit. Dat koop ik op de markt (daar is vanalles gedroogd, van aardbeien en meloen tot gember en kokosblokjes) of ik pak dadels of rozijntjes. Voordeel? Lekkerder, en bij vers fruit zitten er ook nog wat vitaminen en mineralen in. Nadeel? Door de vezels en andere stofjes die in fruit zitten duurt het vaak iets langer totdat je hypo weg is.

Ik ben zelf gek op drop. Als het aan mij ligt (en ik er niet dik van zou worden), eet ik iedere dag drop. Maar goed – m’n gewicht is altijd al een hekel punt geweest dus iedere dag drop is niet zo handig. Ook voor hypo’s niet: drop bevat vet, waardoor de opname van je suikers weer vertraagt – daardoor kom je dus langzamer uit je hypo. Als ik met drop m’n hypo probeer op te lossen eindig ik altijd weer te hoog: het duurt te lang voor m’n hypo weg is, dus ik blijf eten. Dat ik drop lekker vind werkt dan ook niet echt mee. Voor mij dus geen ideale oplossing.

Dat is denk ik nog wel het meest lastige met een hypo: je wil er zo snel mogelijk uit, dus als het te lang duurt ben je snel geneigd te blijven eten. Vervelend, omdat je dan vaak vervolgens te hoog uitkomt, maar ook als je bijvoorbeeld een paar kilo kwijt probeert te raken, of gezond wil eten.

Mijn conclusie? Ik los m’n hypo’s op met druivensuiker of ranja als er haast bij is: in de auto, als ik onder de 2.5 mmol/l zit, als ik aan het sporten ben of me gewoon echt verrot voel. Kan ik in een hoekje van de bank kruipen of even random door Facebook scrollen op m’n werk dan probeer ik te kiezen voor ‘gezondere’ alternatieven. Of drop. Want ja, drop is gewoon heel lekker.

De weergegeven gebruikerservaringen zijn specifiek voor een bepaalde gebruiker. Het resultaat van de behandeling kan van gebruiker tot gebruiker verschillen. Neem altijd contact op met uw arts over de diagnose en behandeling en zorg dat u het advies van uw arts begrijpt en opvolgt.