Diabetes en zwangerschap: meten, meten, en nog eens meten.
Sinds mijn 3e heb ik type 1 diabetes. In mei 2006 ben ik overgestapt van een insulinepen op een insulinepomp. Ik wilde ondere andere beter instelbaar zijn, flexibeler om kunnen gaan met bijvoorbeeld een feestje, maar vooral omdat ik graag moeder wilde worden. Hoewel ik me met mijn pomp een stuk zekerder heb gevoeld tijdens mijn zwangerschap, deel ik graag mijn ervaringen met de continu wisselende bloedglucosewaarden, mede onder invloed van de zwangerschapshormonen. Van continue glucose monitoring (CGM) kon ik toen nog geen gebruik maken. Het was continu bloed prikken om de boel in de gaten te houden.
Mijn HbA1c was altijd goed, alleen had ik wisselende bloedsuikers. Met het vooruitzicht op een zwangerschap wilde ik stabielere waarden. Het was erg wennen en zoeken naar de juiste basaalstand. Gelukkig ben ik geen opgever en ga ik door tot het goed zit. Al kost het energie, en vooral veel geduld. Ik raakte vrij snel zwanger. Mijn HbA1c was op dat moment 6.8 (51). Omdat mijn suikers vrij hoog waren, werd meteen mijn pomp bijgesteld. De waardes moest ik tussen de 4 en 6 houden. Na een paar weken zakte mijn insulinebehoefte en werd mijn basaal weer aangepast.
Tijdens een familie-etentje bleef mijn bloedsuiker te hoog. Ik zal al op 15.4 voor het eten. En natuurlijk maakte ik mij zorgen om het kindje in mijn buik. Tijdens het eten bleef ik hoog zitten. Eenmaal thuis verwisselde ik mijn infusieset en vanaf dat moment zakten mijn waarden. En ik bleef maar zakken. ’s Nachts werd mijn partner wakker en merkte dat het niet goed ging met mij. De volgende ochtend zat ik weer op 19.1.
Mijn bloedsuikers bleven de periode daarna enorm schommelen, van hoog naar laag, en steeds pasten we de basaalstand aan. Op een avond lag ik op de bank en raakte weer weg. Mijn partner prikte mijn waarden en ik zat op 2.4 Hij liet mij ranja drinken, maar ik begon over te geven. Toen heeft hij glucagon toegediend. De hele nacht zijn we in de weer geweest met de suikers, ’s morgens was ik ontzettend beroerd. Ik werd in het ziekenhuis opgenomen; een opluchting, we wisten het ook niet meer. Gelukkig mocht ik wel mijn pomp blijven gebruiken. Na 6 dagen mocht ik het ziekenhuis verlaten.
Toen ging het een stuk beter en dat kwam mede doordat ik een belangrijke oorzaak had achterhaald voor al die schommelingen. Voor mijn zwangerschap reageerde ik nooit op patat, pizza en pannenkoeken. Ik kon altijd mijn normale insulinedosering geven net als voor bijvooreeld aardappels. Tijdens mijn zwangerschap, mede door de hormonen, reageerde ik daar sterk op en kon ik niet meer af met de normale hoeveelheid insuline. Ik moest de insulinetoediening verdelen over een paar uur.
Het kindje deed het verder prima. Na de 30e week moest ik vaker op controle komen. Vooral om de groei te blijven checken, deze lag keurig op schema. De gynaecoloog besloot om met 38 weken de bevalling in te leiden. Ik vond dat niet nodig, maar hij was bang dat de baby te groot zou worden. De bevalling werd ingeleid, en uiteindelijk werd onze zoon met een keizersnede geboren. Zijn suiker net na de geboorte was goed (2.4) maar zakte later toch waardoor hij in de couveuse moest. Hij deed het daarna prima en zijn suikers bleven ook netjes. By the way, bij de geboorte woog onze zoon 3240 gram… Door de borstvoeding en alle hormonen zakten mijn bloedsuikers drastisch. In overleg met mijn diabetesverpleegkundige werd mijn basaalstand met de helft gehalveerd. Aan het eind van de zwangerschap kreeg ik ongeveer ruim 22 eenheden over 24 uur, daarna nog slechts 9!
De eerste weken na de bevalling zat ik ook vaak laag. De basaalstand werd iedere keer bijgesteld totdat ik op een derde zat van wat ik op het eind van de zwangerschap nodig had. Het was echt zoeken en dat duurt even, maar het lukte. Ik vond een ritme en met de suikers ging het veel beter. De belangrijkste les die ik hieruit heb geleerd is vooral om te blijven meten!
Disclaimer:
De standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de geïnterviewde patiënt en weerspiegelen niet noodzakelijk de officiële positie of productclaims van Medtronic. Dit artikel is niet geschreven met enige verplichting of verwachting richting de patiënt om producten van Medtronic te gebruiken, te promoten of te kopen. Deze patiëntgetuigenis bevat niet alle noodzakelijke informatie voor de juiste zorg en behandeling van patiënten met diabetes. Voor zorg en behandeling van diabetes wordt u doorverwezen naar uw zorgverlener en of arts. Als zodanig kunnen personen geen beroep doen op de hierin gepresenteerde informatie over een behandelingsprogramma of het behandelen van patiënten met diabetes.